Odporność ogniowa jest bardzo ważnym i szerokim pojęciem związanym ze zdolnością elementu budynku do spełniania określonych wymagań podczas pożaru. Prawidłowo wykonane zabezpieczenia przeciwpożarowe skutecznie chronią nośność konstrukcji i przeciwdziałają rozprzestrzenianiu się ognia. Wychodząc naprzeciw problemom związanym z projektowaniem i wykonywaniem elementów budynku, marki RIGIPS i ISOVER prezentują wydawnictwo „FIRE-MATRIX”, które może stanowić istotną pomoc podczas projektowania systemów suchej zabudowy mając na uwadze spełnienia wymagań w zakresie ochrony przeciwpożarowej. Jest to materiał umożliwiający dobór odpowiednich systemów opracowanych na podstawie licznych badań ogniowych przeprowadzonych w polskich i zagranicznych instytutach badawczych. Oferujemy systemy zabezpieczeń m.in. głównej konstrukcji nośnej, konstrukcji dachu, stropów, ścian zewnętrznych i wewnętrznych, a także kanałów kablowych w których szczególne zastosowanie znajduje płyta GLASROC F Ridurit, która została specjalnie zaprojektowana i stworzona do tego typu zastosowań. Przedstawione rozwiązania znacznie zwiększają poziom bezpieczeństwa w przypadku pożaru.
WYMAGANIA PRAWNE ZWIĄZANE Z OCHRONĄ PPOŻ.
Podstawowe wymagania prawne związane z ochroną przeciwpożarową budynków zapisane zostały w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wraz z późniejszymi nowelizacjami. Zgodnie z Działem VI „BEZPIECZEŃSTWO POŻAROWE” powyższego dokumentu (§ 207. 1.) budynek i urządzenia z nim związane powinny być projektowane i wykonane w sposób ograniczający możliwość powstania pożaru, a w razie jego wystąpienia zapewniający: 1) zachowanie nośności konstrukcji przez określony czas; 2) ograniczenie rozprzestrzeniania się ognia i dymu wewnątrz budynku; 3) ograniczenie rozprzestrzeniania się pożaru na sąsiednie obiekty budowlane lub tereny przyległe; 4) możliwość ewakuacji ludzi lub ich uratowania w inny sposób; 5) uwzględnienie bezpieczeństwa ekip ratowniczych;
PODSTAWOWE POJĘCIA I DEFINICJE Odporność ogniowa – zdolność elementu budynku do spełniania określonych wymagań w znormalizowanych warunkach fizycznych, odwzorowujących porównawczy przebieg pożaru. Miarą odporności ogniowej jest wyrażony w minutach czas od początku badania do chwili osiągnięcia przez element próbny jednego z trzech głównych stanów granicznych, tj.: R – Stanu granicznego nośności ogniowej, tj. stanu, w którym element próbny przestaje spełniać swoją funkcję nośną wskutek jednej z przyczyn: a) zniszczenia mechanicznego lub utraty stateczności; b) przekroczenia granicznych wartości przemieszczeń lub odkształceń. E – Stanu granicznego szczelności ogniowej, tj. stanu, w którym element próbny przestaje spełniać funkcję oddzielającą na skutek: a) pojawienia się na powierzchni nienagrzewanej elementu próbnego płomieni lub powstania pęknięć lub szczelin o rozwartości i długości przekraczającej wartości graniczne, przez które przenikają płomienie lub gorące gazy; b) odpadnięcia od konstrukcji. I – Stanu granicznego izolacyjności ogniowej, tj. stanu, w którym element próbny przestaje spełniać funkcję oddzielającą na skutek przekroczenia na powierzchni nienagrzewanej granicznej wartości temperatury. Klasa odporności ogniowej – wyrażona w minutach cecha, charakteryzująca odporność ogniową elementu budynku, zdefiniowana w zależności od funkcji elementu budynku (ściana wewnętrzna; strop; główna konstrukcja budynku) przez jeden lub kombinację dwóch lub trzech z powyżej opisanych kryteriów oceny odporności ogniowej, tj.: R – nośność ogniowa; E – szczelność ogniowa oraz I – izolacyjność ogniowa – np. R 120 lub EI 60 lub REI 30. Klasa odporności pożarowej budynku – symbol, któremu przyporządkowano wymagania dotyczące właściwości materiałów i elementów budynku. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustanowiono pięć klas odporności pożarowej budynków, podanych w kolejności od najwyższej do najniższej i oznaczonych literami: A, B, C, D, E. Elementom budynku zaliczonego do odpowiedniej klasy odporności pożarowej przyporządkowano odpowiadające im warunki w postaci wymaganej klasy odporności ogniowej oraz w zakresie stopnia rozprzestrzeniania ognia. Strefa pożarowa – przestrzeń wydzielona w taki sposób, aby w określonym czasie pożar nie przeniósł się na zewnątrz lub do wewnątrz wydzielonej przestrzeni. Element oddzielenia przeciwpożarowego – jest to element konstrukcji budynku (ściana, strop) o określonej klasie odporności ogniowej, którego zadaniem jest wydzielenie strefy pożarowej. Gęstość obciążenia ogniowego [Q] 2 – wyrażona w [MJ/m ] całkowita energia powstająca podczas spalania materiałów palnych zgromadzonych w określonej, ograniczonej przestrzeni (pomieszczeniu) wraz z materiałami palnymi podłóg, sufitów, ścian wewnętrznych i przepierzeń oraz okładzin ściennych. Obliczanie gęstości obciążenia ogniowego należy przeprowadzić zgodnie z PN-B-02852:2001. (Przykład obliczenia na stronie 5.)